Met de boot door de Biesbosch

De lage avondzon zet het water en het wilgenbos op de oever in een warme gloed. Dankzij de elektromotor glij ik fluisterstil met zo’n zes kilometer per uur door de natuur. Voor me doemt een eilandje op met een maagdelijk, verlaten zandstrandje. Een paradijselijke plek om te overnachten, haast te mooi om waar te zijn. Ik vaar tot vlakbij het strand en laat de twee ankerpalen zakken. Zo stabiel als een huis. Loopplankje uit en deze plek in de Aakvlaai, zoals het hier heer, is helemaal alleen van ons.

Wat gaat dáár nou?

Een maand geleden hoorden we pas van het bestaan van de Blokhutboot. Toen zagen we hem op ons fietsrondje als een soort fata morgana over het water schuiven. Met daarop een zwaaiende schipper, die moest lachen om onze verbaasde blik. ‘Wat gaat dáár nou? Dat willen wij ook wel!’ En daarom stonden we een paar uur eerder vandaag in het jachthaventje van het Brabantse dorpje Waspik oog in oog met de Fuut, onze eigen Blokhutboot voor een weekend. Nieuwsgierig en een ook wel een beetje zenuwachtig. Want al hebben we wel wat ervaring met varen en is een vaarbewijs niet nodig, de uitgebreide instructie van beheerder Ad, inclusief een korte proefvaart, is meer dan welkom.

Doe de stresstest

Daarna kunnen we zelf rustig verder wennen aan de boot op de smalle Kerkvaart en daarna het Oude Maasje. Klaar om de eerste stresstest goed door te komen: het schuin oversteken van de rivier de Bergsche Maas, hier zo’n 200 meter breed en druk bevaren door grote binnenvaartschepen. Het is gelukkig rustig deze vrijdagmiddag en dus draaien we zonder problemen de vaarweg op, recht onder de ijzeren brug van de snelweg A27 door. Spectaculair. En nu merken we ook dat onze Fuut superstabiel op het water ligt en zich makkelijk laat sturen. Hier is echt goed over nagedacht. We volgen met de rivier een paar kilometer en slaan dan tegenover de gigantische energiecentrale De Amer rechtsaf het natuurgebied in. En zo bereiken we onze eerste stop.

Luxe in de blokhut

Terwijl de zon langzaam ondergaat op deze mooie avond, nestelen we ons in de luie stoelen op het grote terras. Tijd voor een aperitiefje en daarna op het gemak te kokkerellen. We hebben zelf eten en drinken meegenomen, want winkels zijn hier schaars. Verder hebben we alle comfort om ons heen dat we ons kunnen wensen. Grote koelkast, vierpits gasstel, een tank met 600 liter drinkwater, verlichting, toilet, verwarming en op het achterdek een geiser met buitendouche. Accu’s, zonnepanelen, gasflessen en, alleen voor als het echt nodig is, een dieselaggregaat leveren alle benodigde energie, genoeg voor vele dagen. Samen met het stoere houten interieur, het grote tweepersoons bed en de eethoek is het alsof we in een luxe blokhut op een camping logeren.

Maar we liggen toch echt op het water, dat hoor je ’s nachts zachtjes klotsen. Verder is het doodstil, totdat de vogels beginnen te fluiten als de ochtend zich aandient. Heerlijk. Na het ontbijt geen tijd te verliezen, benieuwd wat vandaag op ons wacht. Motor aan, ankerpalen omhoog en lós.

Doolhof in het water

Gewapend met een gedetailleerde, papieren waterkaart gaan we op weg. Het wordt een route om niet snel te vergeten.  En dan zien we nog maar een klein stukje van dit negentig vierkante kilometer grote doolhof van riviertjes, kreken, eilandjes, zand- en slikplaten, wilgenvloedbossen en polders. De weg wijst zich vanzelf, over het Middelste Gat van het Zand, Steurgat, Ruigt, het Gat van de Noorderklip naar het Gat van Van Kampen. Met om heen nog meer intrigerende namen als Nauw van Paulus, Moordplaat en Doktershoek.

Onze kaart wijst ons nauwkeurig waar we wel en beslist niet kunnen varen. Want met 75 centimeter diepgang blijft het opletten in de ondiepe stukken. Helemaal omdat we te maken hebben met eb en vloed, want de Biesbosch bevat weliswaar zoet water, maar staat via de Nieuwe Waterweg in open verbinding met de zee. Dat betekent tot zo’n 70 centimeter hoogteverschil. Één keertje vergissen we ons en sturen een veel te ondiep kreekje in, maar door het vloedtij van dat moment ontsnappen we aan een vastligger.

Dierenplezier

We genieten ook volop van alle dieren om ons heen. Zoals reigers, kiekendieven ganzen, aalscholvers, lepelaars, zwanen, waterhoentjes, meeuwen en kleine visjes. Er is overal volop leven. We speuren ook naar de bevers die hier wonen, maar helaas blijft het bij wat ferme knaagsporen her en der aan bomen. Qua mensen is het hier rustig: wat vissers, watersporters en ook enkele Blokhutboot-genoten.  

De kano in

Aan het einde van de middag laten we de ankerpalen zakken aan de oever van het Gat van Honderd en Dertig. Zo heet het hier. Alleen op de wereld. Alle rituelen van de dag ervoor herhalen zich. Verslavend. Vandaag met waterbuffels als nieuwsgierig gezelschap op de oever. Op zondagochtend verkennen we eerst met de kano, die ook tot onze uitrusting behoort, een paar prachtige, ondiepe kreken rond onze ligplaats. Hier lijkt de natuur nog overweldigender. ’s Middags via dezelfde route weer terug naar de Aakvlaai. Hier is het nu flink druk, vooral met dagrecreanten, maar tegen de avond keert de rust weer terug. De volgende ochtend zetten we via de Bergsche Maas weer koers richting Waspik om zo’n twee uur later afscheid te nemen van ‘onze’ Fuut. Met een onvergetelijke herinnering terug aan vaste wal.   

Zin om zelf te varen? Je vindt alle handige info over de Blokhutboot op pasar.be.