Meren, monsters en munro’s

Halte 1: Helix Park - The Kelpies

The Kelpies, twee glinsterende paardenhoofden van bijna dertig meter hoog die mythische waterwezens voorstellen, blazen ons helemaal van onze wollen sokken. Ze zijn al van ver in de omgeving te zien en als we er eindelijk naast staan, voelen we ons enorm nietig en klein. Het zijn dan ook de grootste paardensculpturen ter wereld. Check af op die bucketlist!

De bouwwerken, ontworpen door de Schotse kunstenaar Andy Scott, torenen uit boven het Forth & Clydekanaal en zijn een eerbetoon aan de trekpaarden die landbouwschuiten door de kanalen trokken. Onze kinderen vinden de mythe rond deze watergeesten nog spannender: die zegt dat je goed moet opletten als je langs Schotse wateren loopt. Er kan altijd een kelpie op de loer liggen, die je het water in sleurt en je verslindt. Spannend toch? We maken er een daguitstap van, want op recreatiedomein The Helix liggen niet alleen kilometerslange wandelpaden, maar ook een avonturenpark, een splash zone en een bezoekerscentrum met cafeetje om weer op te warmen.

Halte 2: The Glen Finglas Play Trail - Loch Venachar

Na een rustig campernachtje in het Loch Lomond & The Trossachs National Park ontdekken we ’s ochtends een bordje met een speelse wandeling: The Glen Finglas Play Trail. Altijd leuk, zo van die verrassingen! Wandelingen met kids, kleine of grote, moeten altijd dat tikkeltje extra hebben.  In dit geval is er heel wat te ontdekken: stapstenen om over te springen, een bank om op te trommelen, dierengeluiden om te herkennen, huisjes om je in te verstoppen en The Clach, een reusachtige trol in de vorm van een rots… Overdag slaapt hij, maar ’s nachts dwaalt hij rond door het bos. Durf jij ook op z’n rug te klimmen? Terwijl wij genieten van het uitzicht op Loch Venachar, ketsen de kinderen steentjes in het water en bouwen ze bootjes van kleine takjes op de oever. De zon schijnt op onze snoet. Vakantie op z’n best.

Halte 3: Beklimming van Ben A’an

Na een uurtje spelend wandelen zijn we nog lang niet moe. Met dit prachtige weer besluiten we een van de meest iconische viewpoints van Schotland op te zoeken, de top van Ben A’an. Het is geen lange wandeling… Maar het blijkt best een pittige klim. Als ik denk dat we er bijna zijn, moet het steilste stuk nog beginnen. Op het plateau snak ik naar adem. Van de inspanning, maar ook van het fenomenale uitzicht. Loch Katrine met de omringende bergen in alle mogelijke tinten van oranje, bruin, goud en geel is een spectaculair plaatje. #Meneertjezonderhoogtevrees staat al op het randje van de hoogste rots. Niet goed voor een moederhart! We zouden hier uren willen blijven om te genieten van de steeds wisselende kleuren en de lichtinval. Op de top is het echter winderig en heel wat frisser, zelfs met al onze laagjes aan. De kou jaagt ons weer de heuvel af, recht onze knusse camper in.

Halte 4: Conic Hill

Vandaag staat de Three Lochs drive op het programma, een pittoreske rit langs drie meren. Die belooft een adembenemend landschap met de kans op het spotten van herten en zelfs een visarend. In de plaats daarvan staan we voor een gesloten slagboom: de route is dicht voor het winterseizoen. Gelukkig zijn we als ervaren camperaars voorzien op onverwachte wendingen en met dit zonnige weer is het geen straf om een extra wandeling te maken. Vanaf de parking in Balmaha volgen we het slingerende pad door het Queen Elizabeth Forest Park, richting Conic Hill. Het mos is groener dan groen is en de eiken lijken wel sprookjesfiguren. ‘Conic’ komt dan ook van het Gaelic coinneach, wat ‘bemost’ betekent. Onze route van vandaag volgt een stukje van De West Highland Way en trakteert ons opnieuw op een pareltje van een 360° view.  Het water van Loch Lomond glinstert aan onze voeten en in het noorden spotten we de zuidelijkste munro Ben Lomond. Een Munro is een Schotse berg met een top hoger dan 3000 voet, vernoemd naar Hugh Munro die als eerste en complete lijst van deze bergen probeerde op te stellen. Wie flink wandelt, krijgt lekkers en dus is er bij terugkeer warme chocolademelk voor de kids en een dram Schotse whisky voor mij. Slàinte!

Halte 5: Glen Coe – Coire Gabhail ‘The Lost Valley

Langs de A82 doorkruisen we de oogverblindende vallei van Glen Coe, waar zich na elke bocht een volgende fotostop aandient. Zelfs op de achterbank wordt er even niet meer op de schermpjes gekeken. Een dat wil heel wat zeggen in tienerland! De diepe vallei en de hoge bergen zijn eeuwen geleden uitgesleten door ijzige gletsjers en vulkanische ontploffingen.  Dat schiep een buitenaards decor dat je tegenkomt in heel wat bekende films, genre James Bond en Harry Potter. Een goede reden voor een wandeling volgens onze potterheads.  

Nadeel van het gebied is dat het weer er heel onverwachts kan omslaan… Onze hike naar Coire Gabhail, in de volksmond beter gekend als the Hidden/Lost Valley, wordt nat en mistig. Het smalle pad is op sommige plaatsen behoorlijk glibberig en naast de steile afgrond heb ik toch wat last van knikkende knietjes. Tredzekerheid is met dit natte weer toch wel een must. Ik kan me amper voorstellen dat de Clan Macdonald de achterliggende vallei gebruikte om vee te verbergen. Moesten al die dieren langs dit pad naar boven? Onze kids daarentegen klimmen en klauteren enthousiast en doorkruisen met plezier de rivier. Als we op de terugweg door een smalle rotsspleet kruipen om een te gladde afdaling te vermijden, kan hun dag niet meer stuk.

Halte 6: Isle of Skye - Old man of Storr

Elke Schot die we ontmoeten, noemt Skye als eerste in het lijstje van must visit bestemmingen.  Dus steken we de Skye Bridge over voor een proefje van het eilandleven.  De magie van Glen Coe lijkt ons moeilijk te overtreffen, maar ook Skye is betoverend. Ruig, groen en volgens onze tienerzoon gewoonweg epic. The Old man of Storr op het Trotternish schiereiland is een iconische rots, waar je met z’n 50 meter hoogte moeilijk naast kunt kijken. De wandeling ernaartoe is de populairste - lees: drukste - van het eiland.   Maar onze timing zit goed, want ook hier is het laat in de namiddag verbazingwekkend rustig. De oude man is eigenlijk maar een van de vele fascinerende rotsformaties die samen The Sanctuary worden genoemd. We dwalen langs The Needle en The Cathedral en trotseren de ijskoude, strakke wind op de heuvel. Hoe hoger we klimmen, hoe modderiger het pad, maar het uitzicht wordt steeds mooier. Het avondlicht is prachtig. We kunnen maar geen genoeg krijgen van deze mystieke plek. Wanneer het begint te schemeren, lijken we nog de enige mensen in de omgeving, plotseling voelt het eerder creepy tussen de zwarte obelisken. De afdaling gaat meteen een stukje sneller…

Halte 7: Isle of Skye - The Fairy Glen & The Fairy Pools

Vandaag op het programma: feeën spotten. Onze zoektocht start bij Uig aan The Fairy Glen terwijl de regen met bakken uit de hemel valt. De heuveltjes gaan schuil onder een groene mosdeken en van op de top van de basaltformatie die bekend staat als Castle Ewan, zou ik het helemaal niet vreemd vinden om hier mythische wezentjes te zien rondrennen. Ze verstoppen zich echter voor het ellendige weer. Dan maar naar de voet van de Black Cuillins, waar de kristalheldere poeltjes uit de rivier de Brittle beter bekend staan als The Fairy Pools. Misschien hebben we hier meer geluk?  Bij zonnig weer zou het water hier turkoois blauw kleuren, maar ook op deze grauwe, natte dag is het een feeëriek plaatje. Het enige waterwezen dat we spotten, is een zwemster met muts, die na elke waterval opnieuw het ijzige water trotseert voor een foto.  Niet magisch, wel moedig!